Home

Złoczów (Złocziw)

Złoczów (Złocziw) to 24 tysięczne miasto na Ukrainie położone w obwodzie lwowskim nad rzeką Złoczówką (dopływem Bugu) . Uzyskał prawa miejskie w 1523 roku za czasów Zygmunta Starego. Wówczas jego właścicielem był Władysław Siemieński. Następnymi właścicielami miasta była rodzina Górków. Od 1592 roku historia Złoczowa związana jest z rodem Sobieskich (w pobliskim Olesku urodził się późniejszy Król Polski Jan III Sobieski) . Był to okres najbujniejszego rozwoju miasta. W póżniejszym czasie Złoczów był własnością Radziwiłłów i Komarnickich. W okresie rozbiorów miasto znajdowało się w zaborze austriackim, po 1918 roku - ponownie w granicach Rzeczpospolitej. W czasie II wojny światowej wielonarodową ludność miasta dotknęły liczne nieszczęścia, typowe dla tych terenów: wywózki, egzekucje, mordy i pogromy. W latach 1945 - 1991 Złoczów należał do ZSRR, a od 1991 do niepodległej Ukrainy.

Najważniejsze zabytki Złoczowa:

 

Oberasbach (Niemcy)

Najstarsze wzmianki o zamieszkiwaniu terenu Oberasbach przez człowieka pochodzą z epoki kamienia łupanego. Pierwsze stałe osady założyli tu Frankończycy w 6-7 wieku. Dzisiejszy herb wynika z pieczęci, która obok cesarskich kolorów złotego i czarnego, pokazuje lwa łowiącego ryby. W 1279 cała posiadłość rodziny Altenberg została przekazana norymberskiemu klasztorowi Klary. Już w średniowieczu powstały tu dwa kościoły: św. Wawrzyńca w Oberasbach i św. Jana w Altenbergu. Oba należały do kościoła parafialnego w Zirndorfer.

Obszar Oberasbach był obwarowany ciężkim murem obronnym. W 1805 pod naciskiem Napoleona margrabia Karl Aleksander odstąpił Prusakom południowoniemiecką posiadłość. Pod panowaniem Bawarczyków zostało wówczas pięć miejscowości: Oberasbach, Unterasbach, Altenberg, Kreutles i Neumuhle tworzących jedną gminę. Po reformie obszaru w 1976 roku dołączono do gminy Rehdorf.

Dziś Oberasbach uważane jest za nowoczesną i atrakcyjną miejscowość , na co składa się zarówno bogactwo gospodarcze jak i piękno miasta. Stało się to też podstawą do tego, by 30 kwietnia 1994 roku Oberasbach otrzymało prawa miejskie.

Strona internetowa miasta: Herzlich willkommen bei Oberasbach
 

Česká Třebová (Czechy)

Czeska Trzebowa - 18 tysięczne miasto na granicy Czech i Moraw, nad rzeką Trzebowką w długiej kotlinie, między dwoma grzbietami górskimi. Pierwsza czeska osada powstała na prawym brzegu rzeki około 1200 roku. Z tego okresu pochodzi najstarszy zabytek - romańska rotunda św. Katarzyny. Osada rychło spłonęła i na lewym brzegu Trzebowki powstało miasto na prawie niemieckim; początkowo jako własność klasztoru zbrasławskiego, później - licznych rodów szlacheckich, książęcych i biskupstw.

Miasto znane było przez stulecia jako ośrodek tkactwa i garncarstwa. Jego prawa potwierdziła w 1768 roku cesarzowa Maria Teresa, lecz jako samodzielny organizm miejski Czeska Trzebowa istnieje od 1845r. Był to czas otwarcia linii kolejowych Praga - Ołomuniec i Praga - Brno, dzięki którym miasto stało się ważnym węzłem kolejowym i czemu zawdzięcza cały swój późniejszy rozwój.

Obecnie największymi zakładami Czeskiej Trzebowej są: fabryka systemów grzewczych "KORADO" i zakład tekstylii "PRIMONA". Dumą miasta są trzy wyższe uczelnie: filia Uniwersytetu Pardubickiego, szkoła kolejowa i socjalna. W mieście jest wiele obiektów kulturalnych (m.in. stadion, korty, basen z aquaparkiem, kręgielnia, strzelnica i obiekty hippiczne) .

Strona internetowa miasta: Informační servis Městského úřadu v České Třebové
 

Sighetul Marmatiei (Rumunia)

Sighetul Marmatiei (czyt.: sigietul marmacjej; z węg.: sighet - wyspa) . Miasto rumuńskie, położone nad rzeką Cisą, przy północnej granicy z Ukrainą. Liczba mieszkańców - 50 tys. Prawa miejskie otrzymało miasto w 1352r. W swojej historii pełniło ważne funkcje polityczne i administracyjne: było siedzibą województwa, później - do 1950r. - stolicą regionu. Do statusu miasta okręgowego powróciło w 1968r.

Z końcem XVI w. Sieghetul stało się głównym zagłębiem soli. Aż do połowy XX wieku było największym miastem w okręgu oraz ważnym centrum handlowym i przemysłowym. Od 1838 do 1920r. funkcjonowała w mieście pierwsza wyższa uczelnia - Akademia Prawa. W 1860r. została tu otwarta pierwsza w Rumunii Szkoła Pedagogiczna. W 1861r. swą działalność rozpoczęło pierwsze w Transylwanii Rumuńskie Stowarzyszenie Kulturalne.

Obecnie, wraz z napływem zagranicznego kapitału, wzrasta liczba i znaczenie prywatnych przedsiębiorstw. Rozwinęły się takie dziedziny przemysłowe jak: produkcja mebli, materiałów budowlanych, tekstyliów. W mieście działa dziewięć stowarzyszeń, 2 kluby sportowe i ukazują się dwa lokalne tygodniki.
 

Priolo Gargallo (Włochy)

Miasto (12.000 mieszkańców) na Sycylii, 14 km od Syrakuz. Miejscowość pamięta czasy greckie; pierwsza część nazwy wywodzi się z tego języka. W epoce brązu (1.500 lat p.n.e.) Grecy utworzyli we wschodniej części wyspy, na półwyspie Magnis, swoją kolonię Thapsos, po której pozostała nekropolia. Dopiero 800 lat później powstały obok, również greckie, Syrakuzy, które całkowicie zdominowały Priolo. Burzliwe losy Sycylii, która przez wieki przechodziła w ręce Bizancjum, Arabów, Hiszpanów, Normanów pozostawiły ślady na tym terytorium w postaci umocnień fortyfikacyjnych, np. wież obronnych wzdłuż wybrzeża.

Mała wieś pod Syrakuzami zaczęła rozwijać się w XIX wieku dzięki jej właścicielowi, markizowi Gargallo. Autonomię miejską otrzymała miejscowość już w 1813 roku, ale po kilku latach została włączona do Syrakuz. Walka o samodzielność trwała przez ponad półtora wieku, do 1979 roku. W 1956 roku mieszkańcy odmówili nawet udziału w wyborach samorządowych.

W 2000 roku władze Priolo doprowadziły do powstania rezerwatu, który jest dzisiaj jednym z największych we Włoszech skupisk wielu gatunków ptactwa. Obecność rezerwatu wymusiła na przemyśle stosowanie technologii przyjaznych środowisku. Przed kilkoma laty odkryto ruiny zamku z XIV wieku, które wymagają wieloletnich badań archeologicznych. Dzięki takim i innym walorom historycznym miasto ma coraz większe szanse rozwoju turystycznego.

Strona internetowa miasta: Comune di Priolo Gargallo